Wet verbetering zekerheid flexibele arbeidskrachten’, een keerpunt voor flexwerk

De belangrijkste wijzigingen voor de flexbranche

Flexwerk in Nederland staat aan de vooravond van een grote verandering. Het wetsvoorstel ‘Wet verbetering zekerheid flexibele arbeidskrachten’ raakt de kern van hoe we omgaan met flexibele arbeid. Van het afschaffen van nulurencontracten tot betere bescherming voor uitzendkrachten, de impact op werkgevers én werknemers is aanzienlijk.

Maar wat betekenen deze veranderingen concreet voor jouw organisatie? In dit artikel duiken we in de belangrijkste wijzigingen, de huidige stand van zaken en de praktische gevolgen voor de flexbranche.

Wat verandert er concreet?

1. Nieuwe regels voor oproepkrachten

Een van de meest ingrijpende veranderingen is het verdwijnen van nulurencontracten. Deze worden vervangen door basiscontracten waarin een minimumaantal uren wordt vastgelegd. Dit betekent dat werkgevers verplicht worden om hun werknemers niet alleen in te roosteren voor deze uren, maar ook daadwerkelijk uit te betalen. Deze verandering biedt oproepkrachten meer financiële zekerheid en een beter voorspelbaar werkpatroon.

2. Betere positie voor uitzendkrachten

De wet introduceert belangrijke verbeteringen voor uitzendkrachten. Zij krijgen recht op hetzelfde salaris als werknemers die vergelijkbaar werk doen binnen het bedrijf waar ze zijn gedetacheerd. Dit principe van ‘gelijk loon voor gelijk werk’ wordt uitgebreid met gelijke behandeling op andere gebieden, zoals overwerktoeslagen, ploegentoeslagen.

Daarnaast worden de uitzendfases aangepast:

• Fase A wordt ingekort van 78 naar 52 weken
• Fase B verandert van zes contracten in vier jaar naar zes contracten in twee jaar

Deze aanpassingen zorgen ervoor dat uitzendkrachten sneller zekerheid krijgen over hun arbeidspositie.

3. Aanpak van draaideurconstructies

Om te voorkomen dat werkgevers constructies gebruiken om vaste contracten te ontwijken, wordt de onderbrekingstermijn drastisch verlengd. Waar werkgevers nu na zes maanden opnieuw een tijdelijk contract kunnen aanbieden, wordt deze termijn verlengd naar vijf jaar. Deze regel geldt straks ook voor de fases A en B bij uitzendwerk.

Er komen wel uitzonderingen voor specifieke groepen:

• Scholieren en studenten met een bijbaan krijgen te maken met aangepaste regels
• Voor seizoensarbeid blijft maatwerk mogelijk via cao-afspraken, met een onderbrekingstermijn van drie maanden voor functies die maximaal negen maanden per jaar worden uitgevoerd

Kritische kanttekeningen van de Raad van State

De Raad van State heeft belangrijke bedenkingen bij het wetsvoorstel. Hij betwijfelt of de voorgestelde maatregelen effectief zullen zijn in het aanpakken van structurele arbeidsmarktproblemen. Met name de tweedeling in bescherming tussen verschillende groepen arbeidskrachten en het aanhoudende personeelstekort blijven punten van zorg.

Volgens de Raad ontbreken er essentiële aanpassingen in:

• De vaste arbeidsovereenkomst
• Samenhangende hervormingen op gerelateerde terreinen

Het voorstel moet nog door zowel de Tweede als de Eerste Kamer worden behandeld, wat betekent dat er nog wijzigingen kunnen komen.

Impact op werkgevers en de flexbranche

De gevolgen van deze wet zijn vooral significant voor sectoren die sterk leunen op flexibele arbeidskrachten, zoals de zorg en horeca. Werkgevers worden verplicht om een minimumaantal uren uit te betalen aan al hun arbeidskrachten, wat de flexibiliteit van hun personeelsbestand aanzienlijk kan beperken.

Deze verandering creëert nieuwe uitdagingen:

• Verminderde flexibiliteit in de personeelsplanning
• Hogere personeelskosten
• Aanpassing van bestaande werkroosters
• Herziening van personeelsbeleid

Opvallend is dat het schrappen van nulurencontracten juist op gespannen voet staat met de groeiende vraag naar flexibiliteit van werknemers zelf. Tijdens de internetconsultatie is hier dan ook substantiële kritiek op geuit.

Conclusie en vooruitblik

De Wet verbetering zekerheid flexibele arbeidskrachten betekent een fundamentele verandering in de manier waarop Nederland omgaat met flexwerk. Hoewel de intentie – meer zekerheid voor flexwerkers – breed wordt gedragen, roept de praktische uitvoering nog veel vragen op.